استانداردهای روشنایی پیش بند
روشنایی اپرون بخش ضروری روشنایی فرودگاه های مدرن است. نورپردازی خوب پیش بند به طور قابل توجهی مانورهای پیش بند را برای خلبانان هواپیما تسهیل می کند. همچنین ایمنی و سرعت مانورها، کیفیت نگهداری را با شرایط دید راحت برای پرسنل حاضر افزایش داد. همه اینها عوامل مهمی برای خدمات پروازی با ایمنی و قابل اعتماد هستند.
الزام اساسی برای روشنایی پیش بند که در قوانین سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی (ایکائو) آمده است [1]. مطابق با ICAO Riles، پیش بند به عنوان "منطقه ای در فرودگاه زمینی در نظر گرفته شده برای جا دادن هواپیما به منظور بارگیری و تخلیه مسافران، پست و محموله، سوخت گیری، پارکینگ یا نگهداری" تعریف شده است. وظایف اصلی نورپردازی پیش بند عبارتند از:
• کمک به خلبان برای تاکسی کردن هواپیما به داخل و خارج از موقعیت پارک نهایی.
• تامین روشنایی مناسب برای سوار شدن و خروج مسافران، بارگیری و تخلیه بار، سوخت گیری و انجام سایر عملکردهای سرویس پیش بند.
• حفظ امنیت فرودگاه.
روشنایی یکنواخت روسازی در محوطه جایگاه هواپیما (محل پارک) و محدودیت تابش خیره کننده از الزامات اصلی است. دریافت توصیه های ایکائو زیر ضروری است:
• نور افقی متوسط نباید کمتر از 20 lx برای پایه هواپیما باشد. نسبت یکنواختی (متوسط روشنایی به حداقل) نباید بیشتر از 4:1 باشد. میانگین روشنایی عمودی در ارتفاع 2 متری نباید کمتر از 20 lx در جهات مربوطه باشد.
• به منظور حفظ شرایط دید قابل قبول، متوسط روشنایی افقی روی اپرون، به استثنای مواردی که کارکردهای خدماتی انجام می شود، نباید کمتر از 50 درصد میانگین روشنایی افقی پایه هواپیما، در نسبت یکنواختی 4:1 باشد. متوسط به حداقل). فضای بین پایه های هواپیما و محدودیت پیش بند (تجهیزات خدمات، منطقه پارکینگ، جاده های خدمات) باید تا نور افقی متوسط 10 lx روشن شود.